JULIE

“De eerste weken waren nochtans zo heftig dat ik de tranen soms niet kon bedwingen. Het gebeurde dat doelgroepmedewerkers me verbaal hard aanpakten, en ik had het gevoel dat we elkaar niet begrepen. Maar dankzij de steun van de andere begeleiders zag ik in dat deze job wel degelijk iets voor mij was. Het komt erop aan om meevoelend te zijn, maar niet té meegaand. Empathisch, maar indien nodig kordaat. Want het blijft wel een werkplek, waar kwaliteitsvolle chocolade moet worden gemaakt!”

Wat Julie zo boeiend en uitdagend vindt aan autisme, is dat het zich op zoveel verschillende manieren manifesteert.
“Communicatie verloopt met iedereen anders. Sommigen kunnen zich vlot uiten, anderen kruipen in hun schulp en geven moeilijk aan wanneer ze het moeilijk hebben. Maar gaandeweg ondervind je wat je tegen wie kunt zeggen, en op welke manier. Ik vind het razend interessant om te doorgronden hoe elk van hen functioneert, maar ook hoe ik hen daarbij gericht kan helpen.”

Precies dát is de taak van een ergotherapeut: mensen die moeite hebben om te functioneren in de maatschappij de vaardigheden bijbrengen om daar toch in te slagen. Bijvoorbeeld op professioneel vlak, zoals bij TWERK gebeurt.
“De medewerkers komen hier terecht via de VDAB, die van ons verwacht dat wij hen voorbereiden op eventuele doorstroming naar een reguliere job. Dat is niet voor iedereen haalbaar, maar elke medewerker krijgt wel drie jaardoelen die we tijdens regelmatige POP-gesprekken bespreken. Dat gaat vooral om competenties en werkhouding, zoals ‘op tijd komen’ of ‘je gevoelens uiten zonder iemand anders te kwetsen’.”

POP staat voor ‘persoonlijk ontwikkelingsplan’. Die persoonlijke aanpak is net de grote sterkte van TWERK, vindt Julie. Zo is iedere begeleider de vertrouwenspersoon van een achttal medewerkers.
“Bij ons kunnen ze terecht als ze ergens mee worstelen, op de werkvloer of privé. Sommigen vertellen dat mondeling, anderen schrijven liever neer hoe ze zich voelen op een zogenoemde stresslijst met gerichte vragen. Dat kan voor of na de werkdag, of meteen na een moeilijk moment. Dat helpt hen inzicht te krijgen in hun eigen emoties.”
De belangrijkste informatie delen de begeleiders wel met elkaar tijdens het dagelijkse overleg, vóór de werkdag echt begint. Want op de werkvloer komen zij met ieder van hen in contact.
“En dan probeer ik daar rekening mee te houden als ik ’s ochtends ieders dagschema bij elkaar puzzel. Wie heeft rust nodig? Wie is extra prikkelbaar?”

Op TWERK zijn de werkposten zo autismevriendelijk mogelijk ingericht en de medewerkers mogen koptelefoons dragen als hen dat helpt om de focus te bewaren. Daarnaast bedenkt Julie als ergotherapeute extra hulpmiddeltjes die de medewerkers in staat stellen hun werk zo zelfstandig mogelijk te doen.
“Bijvoorbeeld heldere stappenplannen of recepten met korte, behapbare zinnen. Maar ook afbeeldingen, want visualisatie is vaak heel nuttig. Een afbeelding van hoe de eitjes in een doos verpakt moeten worden kost mij tien minuten om te maken, maar helpt hen enorm om efficiënt en autonoom te werken. Dat is goed voor de productie, maar vooral ook voor hun eigen zelfbeeld.”

Over productie gesproken: het was voor Julie wel wennen dat ze daar als therapeute ook mee verantwoordelijk voor is.
“Hier moet ik inderdaad ook de planning opvolgen, in de gaten houden of er vullingen of grondstoffen besteld moeten worden… Maar dat zorgt ook voor een grotere betrokkenheid bij de producten zelf, en voor dezelfde beroepseer die ook onze medewerkers hebben. Want vergis je niet: chocolade maken vraagt handigheid en precisie. Soms betrappen we ons zelfs op een tikkeltje beroepsmisvorming… Als we bij de bakker staan en we zien een praline liggen die niet 100% afgewerkt is, dan denken we weleens: die zou bij TWERK de selectie niet doorstaan hebben!”